Szlif szlifowi nierówny, zwłaszcza jeżeli potrzebujemy nóż do konkretnej pracy. Oto najpopularniejsze rodzaje szlifów, jakie można spotkać na nożach.

 

HOLLOW GRIND – szlif wklęsły – zapewnia dobre możliwości cięcia kosztem zmniejszonej odporności na naprężenia poprzeczne. Ma tendencje do klinowania się podczas „głębokiego” cięcia.

 

FLAT GRIND – szlif płaski – nieco wytrzymalszy od szlifu wklęsłego, ustępuje mu jednak właściwościom tnącym (choć ma mniejszą tendencję do klinowania się).

 

FULL FLAT GRIND – szlif pełny płaski – zapewnia doskonałe właściwości tnące, przewyższające poprzednie rodzaje.

 

CHISEL GRIND – szlif jednostronny – wzorowany na kształcie dłuta. Zapewnia dużą odporność głowni kosztem małego zmniejszenia parametrów cięcia. Często stosowany w nożach taktycznych, gdzie może wystąpić konieczność podważania lub wyłamywania.

 

SCANDI – szlif płaski, ale zbiegający się w krawędź tnącą, bez wyraźnego jej zaznaczenia zmianą kąta szlifu. Spotykany w nożach skandynawskich, doskonały do oprawiania zwierzyny i pracy w drewnie.

 

CONVEX – szlif wypukły. Szlif jest wypukły i bez wyraźnego zaznaczenia krawędzi tnącej, która w tym wypadku jest bardzo wytrzymała.

Wybór rodzaju krawędzi tnącej jest sprawą indywidualną, ale zależną również od tego, do czego nóż ma być używany.

 

PLAIN – krawędź tnąca jest gładka. Idealna głownia do precyzyjnego cięcia miękkich materiałów. Łatwy do ostrzenia na większości rodzajów ostrzałek.

 

SERRATED – głownia ząbkowana na całej długości krawędzi tnącej. Doskonałe do cięcia tworzyw sztucznych, lin, tekstyliów. Zaletą takiej krawędzi jest również dłuższe trzymanie ostrości, gdyż zęby działają jak piła. Do ostrzenia niezbędna jest specjalna ostrzałka, pozwalająca naostrzyć każdy ząb osobno.

 

COMBO – głownia w części jest PLAIN, a w części SERRATED. Świetne połączenie, które oferuje dla użytkownika większe możliwości pracy.

Krawędź tnącą typu SERRATED i COMBO można podostrzyć (tylko podostrzyć) również na standardowej płaskiej ostrzałce! Delikatnie przesuwamy po ostrzałce stroną, na której nie znajdują się zęby, co spowoduje zebranie tzw. „drutu”, czyli zawiniętej stali. Czynność ta pozwoli na podostrzenie krawędzi tnącej, ale nie zastąpi klasycznego ostrzenia.